การเปรียบเทียบสัมฤทธิผลการเรียนวิชาภาษาอังกฤษโดยวิธีหลักภาษาศาสตร์กับวิธีผสม ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ห้า โรงเรียนราชวินิต

Abstract

เปรียบเทียบสัมฤทธิผลการเรียนวิชาภาษาอังกฤษโดยใช้วิธีหลักภาษาศาสตร์กับวิธีผสม ในด้านความเข้าใจในการอ่านและการเขียนประโยคของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนราชวินิต วิธีดำเนินการวิจัย ผู้วิจัยเลือกนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ปีการศึกษา 2519 ของธรงเรียนราชวินิต แบ่งเป็นตัวอย่างประชากร 2 กลุ่ม คือ กลุ่มควบคุม และกลุ่มทดลอง โดยใช้แบบสอบของ จุรีย์ จิวะกุล ซึ่งสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2512 เป็นเกณฑ์ในการแบ่งตามพื้นที่ความรู้เดิมเท่ากันเป็นคู่ จำนวน 37 คู่ ผู้วิจัยทำการสอนทั้ง 2 กลุ่ม ด้วยเนื้อหาเหมือนกัน สอนกลุ่มควบคุมด้วยวิธีหลักภาษาศาสตร์ และสอนกลุ่มทดลองโดยวิธีผสม เป็นเวลา 8 สัปดาห์ แล้วทดสอบสัมฤทธิผลการเรียนภาษาอังกฤษทั้ง 2 กลุ่ม โดยใช้แบบสอบสัมฤทธิผลการเรียนซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง จำนวน 2 ฉบับ ฉบับที่ 1 วัดสัมฤทธิผลการเรียนด้านความเข้าใจในการอ่าน และฉบับที่ 2 วัดสัมฤทธิผลการเรียนด้านการเขียนประโยค นำคะแนนที่ได้จากการทำแบบสอบของทั้ง 2 กลุ่ม มาเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของสัมฤทธิผลการเรียนด้านความเข้าใจในการอ่านและเขียนประโยค แล้วทดสอบความมีนัยสำคัญด้วยการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัย จากการวิเคราะห์ข้อมูลปรากฏว่า นักเรียนกลุ่มที่ได้รับการสอนโดยวิธีผสม มีสัมฤทธิผลการเรียนด้านความเข้าใจในการอ่านไม่แตกต่างไปจากนักเรียนกลุ่มที่ได้รับการสอนโดยวิธีหลักภาษาศาสตร์ ส่วนสัมฤทธิผลการเรียนด้านการเขียนประโยคปรากฏว่านักเรียนกลุ่มที่ได้รับการสอนโดยวิธีผสมสัมฤทธิผลการเรียนสูงกว่านักเรียนกลุ่มที่ได้รับการสอนโดยวิธีหลักภาษาศาสตร์ อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01