การเปรียบเทียบผลการสอนวิชาหลักการสอน หน่วย "โรงเรียนประถมศึกษา" โดยวิธีกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์และวิธีการสอนแบบธรรมดา ในชั้นประกาศนียบัตรวิชาการศึกษา

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัย การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการสอนวิชาหลักการสอนหน่วย “โรงเรียนประถมศึกษา” โดยวิธีกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์และวิธีธรรมดาในด้านพัฒนาการของสัมฤทธิผลทางการเรียนและทักษะและทัศนคติการทำงานกลุ่มของนักศึกษาชั้นประกาศนียบัตรวิชาการศึกษา สมมติฐานของการวิจัย เมื่อสอนวิชาหลักการสอนด้วยวิธีกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์แล้วนักศึกษาจะมีพัฒนาการด้านสัมฤทธิผลทางการเรียนและมีพัฒนาการด้านทักษะและทัศนคติ การทำงานกลุ่มสูงขึ้นกว่านักศึกษาที่เรียนด้วยวิธีการสอนแบบธรรมดา วิธีดำเนินการวิจัย ผู้วิจัยได้ศึกษาทฤษฎีและวิธีการเรียนการสอนแบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ และได้สร้างหน่วยการสอนวิชาหลักการสอนเรื่อง “โรงเรียนประถมศึกษา” ขึ้น ผู้วิจัยได้นำหน่วยการสอนนี้ไปทดลองสอนกับตัวอย่างประชากรคือ นักศึกษาชั้นประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาปีที่ 2 วิทยาลัยครูเพชรบุรีวิทยาลงกรณ์ ซึ่งได้แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยใช้เกณฑ์เพศและสัมฤทธิผลทางการเรียนเหมือนกันเป็นคู่ๆ ผู้วิจัยใช้วิธีสอนแบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์กับกลุ่มทดลองและใช้วิธีสอนแบบธรรมดากับกลุ่มควบคุม ผู้วิจัยใช้แบบวัดผล 3 ชุด คือ แบบสอบสัมฤทธิผลทางการเรียน แบบวัดทักษะและทัศนคติการทำงานกลุ่ม และแบบสอบถามความรู้สึกต่อการเรียนด้วยวิธีกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ แบบวัดผลทั้ง 3 ชุดนี้ ผู้วิจัยได้นำมาหาค่าความเที่ยงกับกลุ่มตัวอย่างประชากร และใช้ทดสอบนักศึกษา 3 ครั้ง คือ ก่อนเรียน หลังเรียน และหลังเรียน 1 เดือน และรวบรวมข้อมูลมาทำการวิเคราะห์ต่อไป ผลการวิจัย ด้านสัมฤทธิผลทางการเรียนวิชาหลักการสอน 1. เมื่อเรียนแล้วทั้งกลุ่มที่เรียนด้วยวิธีการสอนแบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์และกลุ่มที่เรียนด้วยวิธีการสอนแบบตามธรรมดา ต่างก็มีพัฒนาการขึ้นที่ระดับความมีนัยสำคัญ .05 2. หลังจากที่เรียนแล้วทั้ง 2 กลุ่ม มีสัมฤทธิผลไม่แตกต่างกันที่ระดับความมีนัยสำคัญ .05 3. ผลการทดสอบครั้งที่ 2 หลังจากทดสอบครั้งแรกไปแล้ว 1 เดือน ไม่แตกต่างกัน 4. หลังจากการเรียนแล้ว 1 เดือน ปรากฏว่าคะแนนเฉลี่ยในการสอบครั้งที่ 2 หลังเรียนลดลงทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 ด้านทักษะและทัศนคติการทำงานกลุ่ม 1. จะเห็นว่าผลการทดสอบก่อนเรียนและสอบครั้งที่ 1 หลังเรียนของกลุ่มควบคุมไม่แตกต่างกัน แต่ของกลุ่มทดลองแตกต่างกันที่ระดับความมีนัยสำคัญ .01 แสดงว่าเรียนโดยวิธีการสอนแบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ช่วยทำให้มีการเปลี่ยนแปลงด้านทักษะและทัศนคติการทำงานกลุ่มได้ดีขึ้น แต่เรียนโดยวิธีสอนแบบธรรมกาไม่มีการเปลี่ยนแปลง 2. หลังจากที่เรียนแล้ว ทั้งสองกลุ่มมีทักษะและทัศนคติการทำงานกลุ่มแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 3. เมื่อการเรียนผ่านไปแล้ว 1 เดือน ทักษะและทัศนคติการทำงานกลุ่มของกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม 4. ผลการทดสอบครั้งที่ 2 ของกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองซึ่งห่างจากครั้งที่ 1 เป็นเวลา 1 เดือน ปรากฏว่าแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01