ความพึงพอใจในงานของผู้ช่วยพยาบาลที่ปฏิบัติงาน ในโรงพยาบาลจิตเวช ในประเทศไทย

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาภาวะความเป็นอยู่ของผู้ช่วยพยาบาล ภูมิหลังสถานภาพ ความปรารถนาที่จะได้รับการอบรมเกี่ยวกับจิตเวชเพิ่มเติม ศึกษาระดับความพึงพอใจในงานของผู้ช่วยพยาบาลที่ปฏิบัติงานอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช และเปรียบเทียบความพึงพอใจของผู้ช่วยพยาบาล ที่มีเพศ อายุ ระยะเวลาการปฏิบัติงาน ต่างกัน และเปรียบเทียบความพึงพอใจของผู้ช่วยพยาบาลที่ปฏิบัติงานอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชในส่วนกลางและส่วนภูมิภาค กลุ่มตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นผู้ช่วยพยาบาลชายและหญิง จำนวน 184 คน ที่ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิมาจากผู้ช่วยพยาบาล ที่ปฏิบัติงานอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชในส่วนกลาง 4 แห่ง และส่วนภูมิ4แห่ง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม มี 2 ภาคแบบอัตราส่วนให้ค่า นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์เป็นรายบุคคล รายข้อและรายด้าน โดยคำนวณหาค่าร้อยละ มัชฌิมเลขคณิต ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน หาค่าร้อยละของจำนวนผู้ช่วยพยาบาลที่มีความพึงพอใจในระดับต่างๆ ในแต่ละด้าน ทดสอบความมีนัยสำคัญของสัดส่วนด้วยการทดสอบค่า (t-test) และวิเคราะห์ความแปรปรวนด้วยการทดสอบค่าเอฟ (F-test) ผลการวิจัยมีดังนี้ 1. ผู้ช่วยพยาบาลส่วนใหญ่มีภาวะสมรสคู่ พักอาศัยในห้องพักที่โรงพยาบาลจัดให้ เงินเดือนไม่เกิน 1,500 บาท ผู้ช่วยพยาบาลส่วนใหญ่มีอายุ 31 ปีขึ้นไป มีระยะเวลาการปฏิบัติงานน้อยกว่า 5 ปี และผู้ช่วยพยาบาลร้อยละ 93.48ปรารถนาที่จะได้รับการอบรมเกี่ยวกับจิตเวชเพิ่มเติม 2. ผู้ช่วยพยาบาลโดยส่วนรวมมีความพึงพอใจในหน่วยงานและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในเชิงปฏิฐาน สนับสนุนโดยการทดสอบสัดส่วนและจัดอยู่ในระดับกลางส่วนความพึงพอใจในลักษณะงาน และสิ่งแวดล้อมนั้นเป็นไปในเชิงนิเสธ และอยู่ในระดับต่ำ จึงไม่สนองสมมติฐานของการวิจัยนี้ที่ว่าความพึงพอใจในงานของผู้ช่วยพยาบาลในแต่ละด้านเป็นไปในเชิงปฏิฐาน 3. ผู้ช่วยพยาบาลทั้งชายและหญิงมีความพึงพอใจในหน่วยงาน และความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลอยู่ในระดับกลาง และพึงพอใจในลักษณะงานและสิ่งแวดล้อมอยู่ในระดับต่ำ ผู้ช่วยพยาบาลชายมีความพึงพอใจในงานสูงกว่าผู้ช่วยพยาบาลหญิง ทุกด้านและแตกต่างจากผู้ช่วยพยาบาลหญิงมีนัยสำคัญทางสถิตที่ระดับ .05 เฉพาะด้านความพึงพอใจในความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล จึงไม่สนองสมมติฐานของการวิจัยนี้ที่ว่าความพึงพอใจในงานของผู้ช่วยพยาบาลชายและหญิงที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลจิตเวชในส่วนกลางและส่วนภูมิภาค แตกต่างกันทุกด้าน 4. ผู้ช่วยพยาบาลในส่วนภูมิภาคมีความพึงพอใจในลักษณะงานอยู่ในระดับต่ำและผู้ช่วยพยาบาลในส่วนกลางมีความพึงพอใจในสิ่งแวดล้อมอยู่ในระต่ำ ส่วนความพึงพอใจในด้านอื่นๆทั้งสองกลุ่มมีความพึงพอใจในระดับปานกลาง ผู้ช่วยพยาบาลในส่วนกลางและส่วนภูมิภาคมีความพึงพอใจในงานแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เพียงสองด้าน คือ ด้านลักษณะงาน และความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล จึงไม่สนองสมมติฐานของการวิจัยนี้ที่ว่า ผู้ช่วยพยาบาลที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลจิตเวชในส่วนกลางและส่วนภูมิภาค มีความพึงพอใจในงานแตกต่างกันทุกด้าน 5. ผู้ช่วยพยาบาลทุกลุ่มอายุมีความพึงพอใจในหน่วยงานและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลอยู่ในระดับปานกลาง และมีความพึงพอใจในลักษณะงานและสิ่งแวดล้อมอยู่ในระดับต่ำ ผู้ช่วยพยาบาลกลุ่มที่มีอายุสูงมีความพึงพอใจในงานสูงกว่ากลุ่มที่มีอายุต่ำกว่า ตามลำดับทุกด้าน และผู้ช่วยพยาบาลทุกกลุ่มอายุมีความพึงพอใจในงาน จึงสนองสมมติฐานของการวิจัยนี้ที่ว่า ผู้ช่วยพยาบาลที่มีอายุต่างกันมีความพึงพอใจในงานไม่แตกต่างกันทุกด้าน 6. ผู้ช่วยพยาบาลที่มีระยะเวลาในการปฏิบัติงานแตกต่างกันมีความพึงพอใจในหน่วยงาน และด้านความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลอยู่ในระดับกลางและมีความพึงพอใจในงานแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05เฉพาะด้านความพึงพอใจในหน่วยงาน และลักษณะงาน จึงไม่สนองสมมติฐานของการวิจัยนี้ที่ว่าระยะเวลาในการปฏิบัติงานทีแตกต่งกันไม่มีส่วนทำให้ความพึงพอใจในงานของผู้ช่วยพยาบาลแตกต่างกันทุกด้าน 7. ความพึงพอใจในงานของผู้ช่วยพยาบาลที่มีระยะเวลาในการปฏิบัติงานต่างกันแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ในด้านหน่วยงานและลักษณะงานนั้น เมื่อพิจารณาจากระยะเวลาที่ผู้ช่วยพยาบาลแต่ละกลุ่มปฏิบัติงาน คือ 11 ปีขึ้นไป 6 – 10 ปีและต่ำกว่า 5 ปีนั้น พบว่า ผู้ช่วยพยาบาลที่ปฏิบัติงานนานมีระดับความพึงพอใจสูงกว่าผู้ที่มีระยะเวลาในการปฏิบัติงานต่ำกว่า ทั้งนี้อาจเนื่องมาจากความเคยชินต่อสถานที่ทำงานการบริหารและสิ่งแวดล้อมอื่นๆรวมทั้งผู้ร่วมงานด้วย