การวิเคราะห์ตัวแปรจำแนกกลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดและสูงสุด ของหลักสูตรในการสำรวจการศึกษาระดับมหาบัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มุ่งที่จะศึกษาเปรียบเทียบตัวแปรที่สามารถจำแนกกลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดและสูงสุดของหลักสูตร ในการสำเร็จการศึกษาระดับมหาบัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยนิสิตปริญญาโท สาขาสังคมศาสตร์ ที่เข้าศึกษาในรุ่นปีการศึกษา 2519-2523 จำนวน 761 คน โดยจำแนกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตร จำนวน 372 คน และกลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตร จำนวน 389 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการส่งแบบสอบถามทางไปรษณีย์ นำข้อมูลมาวิเคราะห์โดยคำนวณหาค่าร้อยละ ทดสอบไคสแควร์ ทดสอบค่าที และวิเคราะห์จำแนกประเภท ผลการวิจัยพบว่า 1. เมื่อพิจารณารวมทุกคณะ พบว่า กลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตร ส่วนใหญ่ใช้เวลาในการศึกษาเนื้อหาวิชา 3 ภาค ในขณะที่กลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตร ส่วนใหญ่ใช้เวลาในการศึกษาเนื้อหาวิชา 4 ภาค และเมื่อพิจารณาเวลาที่ใช้ในการทำวิทยานิพนธ์ พบว่า กลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตร ส่วนใหญ่ทำวิทยานิพนธ์เสร็จภายใน 6 เดือน ในขณะที่กลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตรใช้เวลามากกว่า 24 เดือน 2. นิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตร และนิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตรมีความแตกต่างกันในด้านลักษณะการมาศึกษาต่อในระดับปริญญาโท อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ในคณะครุศาสตร์ คณะนิเทศศาสตร์ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี และรวมทุกคณะ โดยนิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตร ส่วนใหญ่ลาศึกษาต่อจนทำวิทยานิพนธ์เสร็จหรือจนสำเร็จการศึกษา ในขณะที่นิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตรมาเรียนในขณะที่ทำงานอยู่ โดยไม่ได้ลาศึกษาต่อจนสำเร็จการศึกษา หรือลาศึกษาเฉพาะเนื้อหาวิชาจนครบแล้วกลับไปทำงานควบคู่กับการทำวิทยานิพนธ์ 3. ตัวแปรจำแนกที่สำคัญ ซึ่งมีแนวโน้มที่จะเป็นลักษณะของแต่ละกลุ่มของแต่ละคณะมีดังนี้ 3.1 คณะครุศาสตร์ กลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตร ได้แก่ ปัญหาความวิตกกังวล กลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตร ได้แก่ ปัญหาเวลาที่ใช้ในการทำวิทยานิพนธ์ และปัญหาความรู้สึกเบื่อหน่ายท้อแท้ 3.2 คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี กลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตร ได้แก่ ปัญหาความเป็นกันเองของอาจารย์ที่ปรึกษา และปัญหาความเอาใจใส่ของอาจารย์ที่ปรึกษา กลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตร ได้แก่ ปัญหาเวลาที่ใช้ในการทำวิทยานิพนธ์ ปัญหาวิธีการให้คำปรึกษาของอาจารย์ที่ปรึกษา และปัญหาสมาธิในการเรียน 3.3 รวมทุกคณะ กลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตร ได้แก่ ปัญหาความวิตกกังวลกลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตร ได้แก่ ปัญหาเวลาที่ใช้ในการทำวิทยานิพนธ์ และปัญหาความรู้สึกเบื่อหน่ายท้อแท้ 4. ผลการวิเคราะห์เปรียบเทียบ โดยการทดสอบค่าทีในแต่ละคณะ ได้ข้อค้นพบดังนี้ 4.1 คณะรัฐศาสตร์ นิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตร มีปัญหาส่วนตัวบางด้านมากกว่า นิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ปัญหาดังกล่าวได้แก่ ปัญหาด้านการปรับตัวด้านการเรียน ในเรื่อง วิธีการใช้ห้องสมุด การวางแผนการเรียน ปัญหาด้านการทำวิทยานิพนธ์ ในเรื่องการค้นคว้าเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องความร่วมมือจากกลุ่มตัวอย่างและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง การเก็บข้อมูล การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยคอมพิวเตอร์ การเขียนรายงานการวิจัย และเวลาที่ใช้ในการทำวิทยานิพนธ์ ปัญหาด้านการเงิน ในเรื่องการต้องใช้เงินอย่างกระเหม็ดกระแหม่ 4.2 คณะนิเทศศาสตร์ นิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตรมีจำนวนสมาชิกในครอบครัวที่ต้องเลี้ยงดู มากกว่านิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และนิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาสูงสุดของหลักสูตร มีปัญหาส่วนตัวบางด้านมากกว่านิสิตกลุ่มผู้ใช้เวลาต่ำสุดของหลักสูตร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ปัญหาดังกล่าวได้แก่ ปัญหาด้านการปรับตัวด้านการเรียน ในเรื่องเวลาที่ใช้ในการศึกษาหาความรู้ ปัญหาด้านการทำวิทยานิพนธ์ ในเรื่องการหาหัวข้อวิทยานิพนธ์ การปรับปรุงแก้ไขหัวข้อวิทยานิพนธ์ การทำหนังสือติดต่อราชการ การแปลความผลการวิเคราะห์ข้อมูล และเวลาที่ใช้ในการทำวิทยานิพนธ์ ปัญหาด้านอาจารย์ที่ปรึกษา ในเรื่องเวลาที่จะเข้าพบอาจารย์ที่ปรึกษา ความเอาใจใส่ของอาจารย์ที่ปรึกษา ความเป็นกันเองของอาจารย์ที่ปรึกษา ความขัดแย้งกับอาจารย์ที่ปรึกษาด้านทฤษฎี ความคิด และแนวการทำวิทยานิพนธ์ และปัญหาด้านการเงินและภาระรับผิดชอบในครอบครัวทั้งหมด