การเข้าเป็นภาคีสนธิสัญญาว่าด้วยการค้าอาวุธ ค.ศ. 2013 ของประเทศไทย : ปัญหาและลู่ทาง

Abstract

ในกรณีพิพาทและความขัดแย้งต่างๆ การใช้อาวุธในสถานการณ์ดังกล่าวส่งผลกระทบต่อสันติภาพและความมั่นคงระหว่างประเทศอย่างมาก แม้จะมีตราสารและความตกลงระหว่างประเทศหลายฉบับได้กล่าวถึงการห้ามทำสงคราม ห้ามผลิต ห้ามใช้อาวุธบางประเภท อย่างไรก็ตาม อาวุธตามแบบเป็นอาวุธที่สามารถใช้ได้โดยชอบด้วยกฎหมายไม่ขัดกับหลักการสำคัญของกฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศ การค้าอาวุธระหว่างประเทศที่ขาดความรับผิดชอบและขาดหลักเกณฑ์ในการควบคุมจึงเป็นปัญหาสำคัญที่ทำให้เกิดการเพิ่มจำนวนของอาวุธตามแบบนำไปสู่ช่องทางให้เกิดการค้าอาวุธที่ผิดกฎหมายซึ่งการใช้อาวุธตามแบบในลักษณะนั้นส่งผลให้เกิดการละเมิดต่อกฎหมายระหว่างประเทศในเรื่องต่างๆ เช่น กฎหมายสิทธิมนุษยชนและมนุษยธรรมระหว่างประเทศ เป็นต้น ดังนั้น เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าวจึงสร้างหลักเกณฑ์เพื่อควบคุมการค้าอาวุธตามแบบขึ้นซึ่งอยู่ภายใต้สนธิสัญญาว่าด้วยการค้าอาวุธ ค.ศ. 2013 อันเป็นผลจากความพยายามที่จะสร้างมาตรฐานในการค้าอาวุธระหว่างประเทศร่วมกัน ให้เกิดความโปร่งใสและความรับผิดชอบ นำไปสู่การขจัดปัญหาต่างๆและมุ่งให้เกิดสันติภาพ เสถียรภาพและความมั่นคงระหว่างประเทศต่อไปในอนาคต จากการที่ประเทศไทยเป็นประเทศหนึ่งที่อาจจะเข้าร่วมเป็นภาคีของสนธิสัญญาว่าด้วยการค้าอาวุธ ค.ศ. 2013 จึงจำเป็นต้องพิจารณาถึงพันธกรณีตามสนธิสัญญาประกอบกับกฎหมายภายในของประเทศไทยทั้งหมดที่เกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว จะเห็นได้ว่ายังมีบางส่วนที่อาจไม่เอื้อต่อการปฏิบัติตามพันธกรณีแห่งสนธิสัญญา จึงควรมีการแก้ไขกฎหมายและกระบวนการรองรับต่างๆเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในสนธิสัญญาและปฏิบัติตามสนธิสัญญาได้อย่างมีประสิทธิภาพ