มาตรการทางกฎหมายในการส่งเสริมการหมุนเวียนพลาสติกกลับมาใช้ใหม่

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาวิเคราะห์กฎหมายไทยที่มีผลบังคับใช้อยู่ในปัจจุบันที่เกี่ยวกับการแก้ไขปัญหามูลฝอยพลาสติก ตลอดจนศึกษาหาแนวทางและมาตรการของกฎหมายที่เกี่ยวกับการหมุนเวียนพลาสติกกลับมาใช้ใหม่ของต่างประเทศ เพื่อแก้ไขปัญหามูลฝอยพลาสติก ผลการวิจัยพบว่า กฎหมายไทยที่มีผลบังคับใช้อยู่ในปัจจุบันที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหามูลฝอยยังมีลักษณะที่จำกัดและไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอในการแก้ไขปัญหามูลฝอยพลาสติก กล่าวคือ กฎหมายนี้มิได้มีเจตนารมณ์ที่จะมุ่งแก้ไขปัญหามูลฝอยแต่อย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงการจัดการสาธารณสุขและ อื่น ๆ อีกด้วย อันเป็นผลให้กฎหมายเหล่านี้มีเนื้อหาสาระของกฎหมายที่มุ่งไปตาม เจตนารมณ์ของกฎหมาย ฉบับนั้น จึงไม่สามารถใช้กฎหมาย เหล่านี้ในการแก้ไขปัญหามูลฝอยพลาสติก อีกทั้งกฎหมายบางฉบับยังให้เป็นอำนาจหน้าที่ของราชการส่วนท้องถิ่นที่จะตรากฎหมายลำดับรองในการแก้ไขปัญหามูลฝอย โดยเนื้อหา สาระของกฎหมายลำดับรองนั้น ต้องอยู่ภายในขอบเขตที่กฎหมายแม่บทให้อำนาจไว้ ในขถะที่ปัญหามูลฝอย พลาสติกนั้น เป็นปัญหาที่จำต้องใช้เทคนิคและความผู้เฉพาะ ที่งในปัจจุบันราชการส่วนท้องถิ่นยังมีขีดความสามารถจำกัด จากสภาพปัญหานั่นเอง ผู้วิจัยจึงเสนอแนะให้รัฐต้อง เข้ามากำหนดมาตรการทางกฎหมายที่เหมาะสม โดยใช้แนวทางการหมุนเวียนพลาสติกกลับมาใช้ใหม่ ด้วยการบัญญัติกฎหมาย เฉพาะเรื่องขึ้นบังคับใช้ใหม่ โดยใช้แนวทางการหมุนเวียนพลาสติกกลับมาใช้ใหม่ในการแก้ไขปัญหามูลฝอยพลาสติก และนำมาตรการทางกฎหมายในการหมุนเวียนพลาสติกกลับมาใช้ใหม่ของต่างประเทศที่เหมาะสมมาใช้ด้วย เช่น ระบบการมัดจำและคืนบรรจุภัณฑ์พลาสติก การกำหนดให้ผู้ประกอบการอุตสาหกรรมพลาสติกระบุชนิด พลาสติกที่ตัวผลิตภัณฑ์พลาสติก หรือการกำหนดโควต้าในการหมุนเวียนพลาสติกกลับมาใช้ใหม่