การศึกษาเปรียบเทียบการจำแนกกลุ่ม 2 กลุ่มระหว่างการวิเคราะห์การถดถอยทวิ และการวิเคราะห์จำแนกประเภทเมื่อตัวแปรอิสระมีการแจกแจงแบบเบ้

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาเปรียบเทียบการจำแนกกลุ่ม 2 กลุ่มระหว่างการวิเคราะห์การถดถอยทวิและการวิเคราะห์จำแนกประเภท เมื่อตัวแปรอิสระมีการแจกแจงแบบเบ้ สำหรับข้อมูลประกอบด้วยสัดส่วนของค่า 1 และ 0 ของตัวแปรตามสองด้านแบบต่าง ๆ คือ 0.50:0.50, 0.55 :0.45, 0.60:0.40 . 0.65:0.35, 0.70:0.30, 0.75 :0.25, 0.80:0.20, 0.85 :0.15, 0.90:0.10 และ 0.95:0.05 โดยที่สัดส่วนแต่ละแบบใช้ขนาดตัวอย่าง 10. 30 และ 60 จำนวนตัวแปรอิสระเท่ากับ 1 และ 2 การแจกแจงของตัวแปรอิสระที่ศึกษาคือ การแจกแจงแบบเบ้ ซึ่งจะใช้การแจกแจง แบบไวบูลส์ แบบแกมมา และแบบลอกนอร์มอล นอกจากนี้ยังได้พิจารณาในกรณีของการแจกแจงแบบปกติด้วย สำหรับแต่ละการแจกแจงที่นำมา เปรียบเทียบกำหนดให้มีค่าเฉลี่ยและความแปรปรวนใกล้เคียงกันมากที่สุด เกณฑ์ที่ใช้ในการเปรียบเทียบคือ ค่าเฉลี่ย ของร้อยละที่พยากรณ์หรือจำแนกกลุ่มได้ถูกต้อง ส่วนข้อมูลลักษณะต่าง ๆ ที่ใช้ในการทดลองนั้น จำลองด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ โดยใช้เทคนิคมอนติคาร์โลและกระทำซ้ำกันจำนวน 500 ค่าในแต่ละกรณีผลจากการศึกษาพบว่าสัดส่วนของตัวแปรตาม ความน่าจะเป็นโดยหลักเกณฑ์ และการแจกแจงของ ตัวแปรอิสระ มีอิทธิพลต่อวิธีการจำแนกกลุ่ม ทำให้ผลในการจำแนกกลุ่มมีความแตกต่างกันใน 2 กรณี คือ กรณีแรกสัดส่วนของตัวแปรตามเท่ากับ 0.50 จะพบว่า ประสิทธิภาพในการจำแนกกลุ่มทุก ๆ กรณีที่ศึกษาจะมี ลักษณะใกล้เคียงกันทั้งสองวิธี สำหรับกรณีที่สองสัดส่วนของตัวแปรตามมากกว่า 0.50 การวิเคราะห์จำแนกประเภทจะให้ผลดีกว่าการวิเคราะห์การถดถอยแบบทวิ ถ้าพิจารณาค่าความน่าจะเป็นไปโดยหลักเกณฑ์ประกอบใน การจำแนกกลุ่มจะให้ผลดีกว่า ซึ่งถือว่าเป็นวิธีที่ควรเลือกใช้มากที่สุด แต่อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์การถดถอย แบบทวิที่มีการแปลงค่าพยากรณ์ด้วยเส้นโค้งปกติจะให้ผลดีกว่าวิธีอื่นในกรณีของการวิเคราะห์การถดถอยด้วยกันในกรณีที่สัดส่วนของตัวแปรดามมีค่าเข้าใกล้ 1 การแจกแจงแบบปกติจะให้ผลดีกว่าและประสิทธิภาพ มีความคงเส้นคงวามากกว่าการแจกแจงแบบเบ้ ซึ่งการแจกแจงประเภทหลังนี้จะให้ผลไม่แตกต่างกัน แต่จะให้ ประสิทธิภาพลดลงในลักษณะเดียวกันทั้ง 3 การแจกแจง เมื่ออยู่ในกรณีเดียวกันกับการแจกแจงประเภทแรก