การศึกษาเปรียบเทียบความต้องการที่อยู่อาศัยของบุคลากรของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิตและมหาวิทยาลัยกรุงเทพ วิทยาเขตรังสิต

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความต้องการที่อยู่อาศัยของบุคลากรของ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิตและมหาวิทยาลัยกรุงเทพ วิทยาเขตรังสิต โดยการศึกษาถึงสภาพสังคม เศรษฐกิจ และลักษณะที่อยู่อาศัยในปัจจุบันรวมทั้งปัญหาที่เกิดขึ้น ตลอดจนความต้องการที่อยู่อาศัยและสภาพแวดล้อมรวมทั้งปัจจัยต่าง ๆ ที่มีผลต่อ ความต้องการที่อยู่อาศัย และเพื่อเสนอแนะเป็นแนวทางในการพัฒนาที่อยู่อาศัยเพื่อรองรับความต้องการที่อยู่อาศัยของบุคลากรทั้งสองแห่ง ผลการศึกษาพบว่าลักษณะเศรษฐกิจและสังคม ของกลุ่มตัวอย่างจากทั้งสองมหาวิทยาลัยคล้ายคลึงกันโดยมีอายุโดยเฉลี่ย 26-45 ปี มีสถานภาพโสดเป็นส่วนใหญ่ มีระดับการศึกษาสูงในระดับปริญญาตรี โท และเอก โดยในกลุ่มอาจารย์จะมีระดับการศึกษาสูงกว่ากลุ่มอื่นคือมีการศึกษาระดับปริญญาโทและเอกมากกว่า ปัจจัยที่แตกต่างกันระหว่างสองมหาวิทยาลัยได้แก่ ระดับเรื่องรายได้ โดยกลุ่มตัวอย่างของมหาวิทยาลัยกรุงเทพมีแนวโน้มที่มีรายได้สูงกว่า กลุ่มตัวอย่างจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ในเรื่องที่อยู่อาศัยในปัจจุบันพบว่ากลุ่มตัวอย่างจากทั้งสองมหาวิทยาลัยจะมีภูมิลำเนาเดิมอยู่ใน กรุงเทพมหานครและปริมณฑล เป็นส่วนใหญ่ โดยพักอาศัยรวมกันกับครอบครัวในลักษณะที่เป็นครอบครัวขยาย มีปัญหาเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยในเรื่องสาธารณูปโภค สาธารณูปการ เช่น น้ำประปา การเก็บขยะ น้ำท่วม ปัญหาที่กลุ่มตัวอย่างทั้งสองให้ความสำคัญเหมือนกันได้แก่ ปัญหาในการเดินทางมาทำงาน แม้ว่าจะไม่เป็นปัญหาขั้นร้ายแรงและปัญหาเกิดกับกลุ่มตัวอย่างระดับเจ้าหน้าที่ต้องใช้รถประจำทางมาทำงานเป็นสำคัญ ด้านความต้องการที่อยู่อาศัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างต้องการที่จะซื้อที่อยู่อาศัยหลังปี 2542 โดยทั้งสองกลุ่มตัวอย่างต้องการที่อยู่อาศัยใกล้กับแหล่งงานเหมือนกัน แต่มีระดับราคาที่ต้องการแตกต่างกัน โดยกลุ่มตัวอย่างจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มีงบประมาณในการซื้อที่อยู่ 500,000 – 1,000,000 บาท และมหาวิทยาลัยกรุงเทพมีงบประมาณในการซื้อสูงกว่าอยู่ถึง 1,000,000 – 2,000,000 บาท ซึ่งกลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มมีความต้องการรูปแบบที่พักอาศัยเป็นบ้านเดี่ยว มีบริเวณโดยรอบ โดยต้องการซื้อกับโครงการและเช่าซื้อโดยการผ่อนชำระกับสถาบันการเงิน ด้านความต้องการด้านสวัสดิการของที่อยู่อาศัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างของมหาวิทยาลัยทั้งสองแห่งมีความต้องการสวัสดิการในรูปของดอกเบี้ยในการกู้เพื่อที่อยู่อาศัยที่ต่ำกว่าสถาบันการเงิน และที่อยู่อาศัยต้องอยู่ใกล้แหล่งงาน นอกจากนี้ต้องอยู่ในทำเลทีดี การสัญจร การเดินทางสะดวกและมีสภาพแวดล้อมที่ดี ผลการศึกษานำมาสู่ข้อเสนอแนะที่ว่า ในการจัดรูปแบบของที่อยู่อาศัยให้แก่บุคลากรของรัฐและเอกชนในมหาวิทยาลัย ควรจัดในรูปแบบของการให้สวัสดิการที่อยู่อาศัย ปัจจัยที่ควรให้ความสำคัญมากที่สุด ได้แก่ระยะการเดินทางมายังที่ทำงาน ส่วนในเรื่องรูปแบบของอาคาร และการเป็นโครงการของรัฐหรือเอกชน เป็นปัจจัยที่มีความสำคัญรองลงมา