สถาบันการศึกษากับการยับยั้งการกระทำผิดของนักศึกษาอาชีวะ

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการยับยั้งการกระทำผิดของนักศึกษาอาชีวะ และเพื่อศึกษาถึงปัจจัยต่าง ๆ ของสถาบันการศึกษาที่มีความสัมพันธ์กับการยับยั้งการกระทำผิดของนักศึกษาอาชีวะ ในสถาบันเทคโนโลยีราชมงคล เขตภาคกลาง ได้แก่ วิทยาเขตเทคนิคกรุงเทพฯ วิทยาเขตพระนครเหนือ และวิทยาเขตนนทบุรี กลุ่มสาขาวิชาช่างอุตสาหกรรม ระดับประโยควิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) สาขาวิชาช่างยนต์ สาขาวิชาช่างกลโรงงาน สาขาวิชาช่างไฟฟ้า และสาขาวิชาช่างอิเล็คทรอนิคส์ โดยเก็บรวบรวมข้อมูลและประเมินผลอย่างเป็นระบบ จากแบบสอบถามจำนวน 300 ชุด การสัมภาษณ์นักศึกษาจากสมาชิกชมรมต่าง ๆ เช่น ชมรมดนตรีไทย ชมรมกีฬา ชมรมพุทธศาสนา และชมรมค่ายอาสาพัฒนา เป็นต้น จำนวน 10 คน แล้วนำข้อมูลมาวิเคราะห์หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าไคสแควร์ ซึ่งทดสอบด้วยค่าความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการศึกษาพบว่า นักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีราชมงคลทั้ง 3 วิทยาเขต มีระดับการยับยั้ง การกระทำผิดในระดับสูงและปัจจัยที่ส่งผลต่อการยับยั้งการกระทำผิดของนักศึกษา ได้แก่ ปัจจัยด้านการปลูกฝังจริยธรรมและประสิทธิภาพในการลงโทษนักศึกษา