การเปรียบเทียบความสามารถในการเสิร์ฟแบดมินตัน ระหว่างกลุ่มที่ฝึกสมาธิและกลุ่มที่มีการตั้งเป้าหมาย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการตั้งเป้าหมายและการฝึกสมาธิที่มีผลต่อการเสิร์ฟแบดมินตัน กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนหญิง ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนสายน้ำผึ้งปีการศึกษา 2542 จำนวน 45 คน นำมาทดสอบความสามารถในการเสิร์ฟแบดมินตัน โดยใช้แบบทดสอบเสิร์ฟลูกหลัง คอร์ทของพลู เพื่อจัดความสามารถในการเสิร์ฟให้มีค่าใกล้เคียงกันแล้วทำการแบ่งเป็น 3 กลุ่ม ๆ ละ 15 คน คือ กลุ่มฝึกเสิร์ฟแบดมินตันควบคู่กับการตั้งเป้าหมาย กลุ่มฝึกเสิร์ฟแบดมินตันควบคู่กับการฝึกสมาธิ และกลุ่มฝึกเสิร์ฟแบดมินตันเพียงอย่างเดียว ทดลองเป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ ๆ ละ 3 วัน ทุกกลุ่มได้รับการทดสอบความสามารถในการเสิร์ฟแบดมินตัน ก่อนการฝึก ภายหลังการฝึก 2 สัปดาห์, 4 สัปดาห์, 6 สัปดาห์ และ 8 สัปดาห์ แล้วนำข้อมูลมาวิเคราะห์โดยหาค่าเฉลี่ย, ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน, วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวชนิดวัดซ้ำ,วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และเปรียบเทียบรายคู่โดยวิธีของเซฟเฟ่ ผลการวิจัยพบว่า 1. ความสามารถในการเสิร์ฟแบดมินตัน ระหว่างกลุ่มฝึกเสิร์ฟแบดมินตันควบคู่กับการตั้งเป้าหมายกลุ่มฝึกเสิร์ฟแบดมินตันควบคู่กับการฝึกสมาธิ และกลุ่มฝึกเสิร์ฟแบดมินตันเพียงอย่างเดียว ก่อนการฝึก ภายหลังการฝึก 2 สัปดาห์, 4 สัปดาห์, 6 สัปดาห์ และ 8 สัปดาห์ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญ 2. ความสามารถในการเสิร์ฟแบดมินตันของทั้ง 3 กลุ่ม ภายหลังการฝึก 8 สัปดาห์ สูงกว่าความสามารถในการเสิร์ฟแบดมินตัน ก่อนการฝึกอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05