การหาความสัมพันธ์ระหว่างคุณสมบัติของแสงกับปริมาณไอน้ำในบรรยากาศ ณ สถานีวิจัยในบรรยากาศ อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา ระหว่างเดือนธันวาคม 2548 - พฤษภาคม 2549

Abstract

ไอน้ำในบรรยากาศมีบทบาทสำคัญต่อสมดุลพลังงานของรังสีแสงอาทิตย์ เนื่องจากไอ น้ำเป็นก๊าซเรือนกระจกที่มีปริมาณการดูดกลืนรังสีมากที่สุด รังสีแสงอาทิตย์และน้ำเป็นตัวกำ หนดสภาพอากาศ และมีผลต่อกระบวนการเปลี่ยนแปลงทางธรณีวิทยา ในงานวิจัยนี้ ผู้วิจัยได้ ทำการศึกษาการเปลี่ยนแปลงปริมาณไอน้ำเฉลี่ยและปริมาณน้ำฝนสะสมในบรรยากาศ เพื่ออธิบาย ลักษณะของสภาพอากาศในฤดูกาลที่แตกต่างกัน โดยใช้ข้อมูลไอน้ำจากเครื่องไมโครเวฟ เรดิโอ มิเตอร์ ณ สถานีวิจัยในบรรยากาศ อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา ระหว่างเดือนธันวาคม 2548 ถึงเดือนพฤษภาคม 2549 และใช้ข้อมูลน้ำฝนจากกรมอุตุนิยมวิทยาในช่วงเวลาเดียวกัน ต่อมา พิจารณาเลือกข้อมูลไอน้ำในบรรยากาศ ที่มีปริมาณน้อยและมากจนก่อให้เกิดฝนตก และวิเคราะห์ รังสีกระจายและรังสีตรงในวันดังกล่าว จากนั้นศึกษาคุณสมบัติการกระเจิงและดูดกลืนของแสงโดย ใช้ค่า Single Scattering Albedo (SSA) จากเครื่องไอสกายเรดิโอมิเตอร์ที่ความยาวคลื่น 1020 นา โนเมตรซึ่งเป็นช่วงการดูดกลืนของหยาดน้ำ ฟ้าในเมฆ ณ สถานีวิจัยในบรรยากาศ อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา ระหว่างเดือน มกราคม ถึงเดือนพฤษภาคม 2549 เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่าง ค่า SSA กับปริมาณไอน้ำ ผลการวิเคราะห์พบว่า ในช่วงวันก่อนเกิดฝนตกปริมาณไอน้ำเพิ่มขึ้นแต่ ค่า SSA น้อยลง