การเปรียบเทียบผลของวิธีฝึกอบรมแบบพุทธิปัญญา และวิธีฝึกอบรมแบบพฤติกรรมเพื่อการพัฒนาลักษณะความเป็นผู้นำ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาเปรียบเทียบผลของวิธีฝึกอบรมแบบพุทธิปัญญาและวิธีฝึกอบรมแบบพฤติกรรมเพื่อการพัฒนาลักษณะความเป็นผู้นำ กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ระดับปริญญาตรี ปีการศึกษา 2522 จำนวน 16 คน นิสิตเหล่านี้ได้จากการรับสมัคร กลุ่มตัวอย่างถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 2 กลุ่มๆ ละ 8 คน โดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย กลุ่มแรกได้รับการฝึกอบรมแบบพุทธิปัญญา ซึ่งประกอบด้วยการบรรยาย การอภิปรายกลุ่ม และการสำรวจตนเอง กลุ่มที่สอง ได้รับการฝึกอบรมแบบพฤติกรรม ซึ่งประกอบด้วยการบรรยาย การแสดงบทบาทสมมติ การบรรยายความรู้สึกจากภาพ แบบฝึกหัด การอภิปรายกลุ่ม และการสำรวจตนเอง กลุ่มทดลองแต่ละกลุ่มเข้ารับการฝึกสัปดาห์ละ 1 ครั้งๆ ละ 3 ชั่วโมง เป็นเวลา 5 สัปดาห์ ผู้วิจัยทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกของแต่ละกลุ่มในแต่ละครั้ง สมมติฐานการวิจัยคือ กลุ่มที่รับการฝึกอบรมแบบพฤติกรรมจะพัฒนาลักษณะความเป็นผู้นำได้ดีกว่ากลุ่มที่รับการฝึกอบรมแบบพุทธิปัญญา เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามลักษณะความเป็นผู้นำซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง โดยให้เพื่อน 5 คน ของตัวอย่างประชากรแต่ละคน ทำแบบสอบถามเมื่อการฝึกอบรมสิ้นสุดลง จากการใช้การทดสอบแบบ Kolmogorov-Smirnov ทดสอบความแตกต่างของการพัฒนาลักษณะความเป็นผู้นำระกว่างกลุ่มพุทธิปัญญาและกลุ่มพฤติกรรม ปรากฏว่าทั้ง 2 กลุ่มพัฒนาลักษณะความเป็นผู้นำไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ผลการวิจัยครั้งนี้จึงไม่เป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้ การวิจัยครั้งนี้สรุปผลได้ว่า วิธีฝึกอบรมแบบพฤติกรรมไม่มีผลในการพัฒนาลักษณะความเป็นผู้นำแตกต่างไปจากวิธีฝึกอบรมแบบพุทธิปัญญา