ความสัมพันธ์ระหว่างผลสัมฤทธิ์วิชาภาษาไทย และวิชาวิธีสอนภาษาไทย กับผลการฝึกสอนวิชาภาษาไทย ของนักศึกษาวิทยาลัยครูเชียงใหม่

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษา เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างผลสัมฤทธิ์ วิชาภาษาไทย กับผลการฝึกสอนวิชาภาษาไทย ความสัมพันธ์ระหว่างผลสัมฤทธิ์วิชาวิธีสอนภาษาไทย กับผลการฝึกสอนวิชาภาษาไทย ความสัพพันธ์ระหว่างผลสัมฤทธิ์ วิชาภาษาไทย และวิธีสอนภาษาไทย กับผลการฝึกสอนวิชาภาษาไทย และศึกษาปัญหาในการฝึก สอนวิชาภาษาไทย ของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาการศึกษา วิทยาครูเชียงใหม่ ที่ออกฝึกสอนในภาคปลาย ปีการศึกษา 2518 จำนวน 100 คน โดยผู้วิจัย อาจารย์นิเทศก์ และครูพี่เลี้ยงเป็นผู้ให้คะแนนการฝึกสอนวิชาภาษาไทย จากเกณฑ์การให้คะแนนที่สร้างขึ้นร่วมกัน นำมาหาค่าเฉลี่ย และนำไปหาสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน กับผลสัมฤทธิ์วิชาภาษาไทย และวิชาวิธีสอนภาษาไทย ซึ่งคัดลอกมาจากแผนกทะเบียน วิทยาลัยครูเชียงใหม่แล้วทดสอบความมีวินัยสำคัญ ปรากฏดังนี้ 1. สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ ระหว่างผลสัมฤทธิ์วิชาภาษาไทย กับผลการฝึกสอนวิชาภาษาไทย มีค่าเท่ากับ 0.173 ไม่มีนัยสำคัญที่ระดับ .05 2. สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างผลสัมฤทธิ์วิชาสอนภาษาไทย กับผลการฝึกสอนวิชาภาษาไทย มีค่าเท่ากับ 0.044 ไม่มีนัยสำคัญที่ระดับ .05 3. สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหูคูณระหว่างผลสัมฤทธิ์วิชาภาษาไทย และวิชาวิธีสอนภาษาไทยกับผลการฝึกสอนวิชาภาษาไทย มีค่าเท่ากับ 0.171 ไม่มีนัยสำคัญที่ระดับ 0.5 เกี่ยวกับปัญหาในการฝึกสอนวิชาภาษาไทย นักศึกษามีปัญหามากในการฝึกสอนวิชาหลักภาษา ส่วนวิชาวรรณคดี และการใช้ภาษามีปัญหาปานกลาง