ความเป็นอุดมคติของ "เจตน์จำนงร่วม" ในทฤษฎีสัญญาประชาคมของจัง จาค รุสโซ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับแนวความคิด “เจตน์จำนง'’ ในทฤษฎีสัญญาประชาคมของนักปรัชญา จัง จาค รุสโซ ว่า แท้ที่จริงแล้ว คืออะไร มีความ หมายอย่างไร ที่สำคัญสามารถที่จะนำมาปฏิบัติได้จริงหรือไม่ หรือเป็นเพียงอุดมคติ ซึ่งในการวิจัยได้ยึดตัวบท “สัญญาประซาคม” เป็นของเขตของการศึกษา โดยอาศัยวิธีการตีความแบบวิเคราะห์ตัวบทโดยละเอียด ซึ่งได้พิจารณาถึงบริบททางประวัติศาสตร์ ชีวประวัติ รวมทั้งการ วิเคราะห์การแยกเจตนาของนักปรัชญาท่านนี้เป็นหลัก ในระหว่างการวิจัยได้ตั้งข้อสมมติฐานของการศึกษาว่า เจตน์จำนงร่วม ในแนวความคิดทางการเมืองของ จัง จาค รุสโซ ที่ปรากฏในหนังสือสัญญาประชาคมของเขา ไม่สามารถ กระทำได้ในทางปฏิบัติ โดยเป็นเพียงอุดมคติเท่านั้นแนวความคิดนี้มีข้อจำกัดหลายประการที่ไม่สามารถทำให้เกิดผลในทางปฏิบัติได้อย่างเป็นรูปธรรมได้ และที่สำคัญ แนวความคิดทางการ เมืองของเขามีความขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง ผลการวิจัยพบว่า เจตน์จำนงร่วม ซึ่งเป็นแนวความคิดหรือบรรทัดฐานหลักในทฤษฎี สัญญาประชาคมของรุสโชนั้น ไม่สามารถปฏิบัติได้จริง โดยเป็นเพียงอุดมคติเท่านั้น เนื่องจาก ปัจจัยหรือเงื่อนไขที่จะทำให้เกิดเจตน์จำนงร่วมนั้นมีข้อจำกัดหลายประการที่ไม่สามารถปฏิบัติ ได้ และรุสโซก็ไม่ใช่ผู้ที่กำหนดคำนี้ขึ้นมาเอง แต่ได้นำแนวความคิดนี้มาจากนักปรัชญาท่านอื่นก่อนหน้าเขา ด้วยเหตุผลดังกล่าว ทำให้ปรัชญาการเมืองของรุสโชมีความเชื่อถือน้อยลง และส่ง ผลต่อบุมมองที่มีต่อเขาว่า เขาเป็นนักปรัชญาที่แท้จริงหรือไม่หรือเป็นเพียงผู้มีความสามารถทาง การใช้โวหารเท่านั้น