ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยจัดสรรกับความพึงพอใจในชีวิตสมรส ของสตรีสมรสวัยผู้ใหญ่ตอนต้นที่ทำงานแล้ว ในเขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยคัดสรรกับความพึงพอใจในชีวิตสมรสของสตรีสมรสวัยผู้ใหญ่ตอนต้นที่ทำงานแล้ว ในเขตกรุงเทพมหานคร จากกลุ่มตัวอย่าง 300 คน ตอบแบบสอบถามและแบบวัดความพึงพอใจในชีวิตสมรสของ Rosch และคณะ (1981) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพื้นฐานและสมการถดถอยมาตรฐานพหุคุณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า 1. สตรีสมรสวัยผู้ใหญ่ตอนต้นที่ทำงานแล้วในเขตกรุงเทพมหานคร มีความพึงพอใจในชีวิตสมรสอยู่ในระดับปานกลาง (x̅ = 165.92) 2. ประสิทธิภาพของการสื่อสารเป็นปัจจัยคัดสรรที่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความพึงพอใจในชีวิตสมรส ในระดับสูงสุด (r = .795 ; p < .001) 3. ปัจจัยคัดสรรที่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความพึงพอใจในชีวิตสมรส รองลงมาตามลำดับได้แก่ความเป็นเพื่อนคู่ชีวิต (r = .763) ความเสียเปรียบสัมพันธ์ (r = .669) ความสมานฉันท์ทางบทบาท (r = .632) การได้รับการยอมรับจากบุคคลที่มีความสำคัญในชีวิต คือ พ่อแม่ของสตรี (r = .288) คุณภาพชีวิตสมรสของบิดามารดา (r = .280) พ่อแม่ของคู่สมรส (r = .223) ญาติพี่น้องของสตรี (r = .221) ระดับการศึกษา (r = .180) รายได้ของครอบครัว (r = .149) และญาติพี่น้องของคู่สมรส (r = .121) 4. กลุ่มตัวแปรที่สามารถร่วมกันทำนายความพึงพอใจในชีวิตสมรสได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 มี 6 ตัวแปร เรียงลำดับความสำคัญในการทำนายจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ความเป็นเพื่อนคู่ชีวิต (B = .380) ประสิทธิภาพของการสื่อสาร (B = .355) ความเสียเปรียบสัมพันธ์ (B = .182) การได้รับการยอมรับจากบุคคลที่มีความสำคัญในชีวิต คือ พ่อแม่ของสตรี (B = .091) ระดับการศึกษา (B = .076) และคุณภาพชีวิตสมรสของบิดามารดา (B = .065) สามารถร่วมกันอธิบายความผันแปรของความพึงพอใจในชีวิตสมรสได้ร้อยละ 75.19 (R² = .7519) และมีสมการในรูปคะแนนมาตรฐานดังนี้ MSSZ = .355*ECSZ + .380*CSS + .182*RDSZ + .091*Y81Z + .076*Y4Z + .065*QMPZ