การวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการที่อยู่อาศัยของลูกจ้างโรงงานอุตสาหกรรม : กรณีศึกษาพื้นที่ในเขตรังสิตและคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการที่อยู่อาศัย และพยากรณ์ความต้องการที่อยู่อาศัยของลูกจ้างโรงงานอุตสาหกรรม โดยทำการสัมภาษณ์ลูกจ้างโรงงานอุตสาหกรรมจำนวน 270 ตัวอย่าง เกี่ยวกับปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจ ประชากร และรูปแบบที่อยู่อาศัยในเขตรังสิตและตำบลคลองหนึ่ง อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี ปี พ.ศ. 2533 ผลการศึกษาพบว่า เพศ สถานภาพสมรส ขนาดครัวเรือน รายได้ ความเป็นเจ้าของในที่อยู่อาศัย ประเภทที่อยู่อาศัย ความสามารถในการผ่อนชำระในที่อยู่อาศัย และระยะเวลาในการอยู่อาศัยมีผลต่อความต้องการที่อยู่อาศัยของลูกจ้างโรงงานอุตสาหกรรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับความเชื่อมั่น 90% จากการพยากรณ์ปี พ.ศ. 2536 มีครัวเรือนใหม่เพิ่มขึ้น 948 ครัวเรือน ในพื้นที่ศึกษาปีเดียวกัน ความต้องการบ้านและที่อยู่อาศัยเบื้องต้นของครัวเรือนลูกจ้างโรงงานอุตสาหกรรมเพิ่ม 1,512 หน่วย ประกอบด้วยที่อยู่อาศัยที่ต้องสร้างขึ้นเพื่อทดแทนส่วนที่รื้อถอนหรือไฟไหม้จำนวน 11 หน่วย และเพื่อตอบสนองต่อครัวเรือนใหม่จำนวน 1,501 หน่วย ในปี พ.ศ. 2539 จำนวนครัวเรือนที่เพิ่มขึ้นใหม่เป็น 1,032 ครัวเรือนในขณะที่ความต้องการบ้านและที่อยู่อาศัยเบื้องต้นเป็น 1,702 หน่วย ประกอบด้วยที่อยู่อาศัยเพื่อทดแทนส่วนที่ถูกรื้อถอนหรือไฟไหม้จำนวน 13 หน่วย และความต้องการเพื่อตอบสนองต่อครัวเรือนใหม่ 1,689 หน่วย และในปี พ.ศ. 2543 มีจำนวนครัวเรือนที่เพิ่มขึ้นใหม่เป็น 1,148 ครัวเรือน ในขณะที่ความต้องการบ้านและที่อยู่อาศัยเบื้องต้นเป็น 1,983 หน่วย ซึ่งประกอบด้วยที่อยู่อาศัยเพื่อทดแทนส่วนที่ถูกรื้อถอนหรือไฟไหม้จำนวน 15 หน่วย และความต้องการเพื่อการเพื่อตอบสนองต่อครัวเรือนใหม่ 1,967 หน่วย ผลการศึกษายืนยันว่า ปัญหาของความต้องการที่อยู่อาศัยของลูกจ้างโรงงานอุตสาหกรรมในเขตรังสิตและคลองหลวง เป็นปัญหาที่สำคัญอันหนึ่งที่ควรได้รับการพิจารณาจากภาครัฐในฐานะนโยบายสังคม