สภาพชีวิตของผู้เสพย์ยาบ้าและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับ การเกิดพฤติกรรมการเสพย์ยาบ้า

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสภาพชีวิตของผู้เสพยาบ้า,ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเกิดพฤติกรรมการ เสพยาบ้าและพฤติกรรมการเสพยาบ้า เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 30 ราย ซึ่งแบ่งเป็น ผู้เสพยาบ้าที่ต้องโทษจำคุกในทัณฑสถานบำบัดพิเศษชายและหญิง จำนวน 18 ราย และผู้ที่เข้ารับการบำบัดรักษาที่โรงพยาบาลธัญญารักษ์ จำนวน 12 ราย ผลการศึกษามีดังนี้ 1. สภาพชีวิตของผู้เสพยาบ้า กลุ่มตัวอย่างมีอายุระหว่าง14-38 ปี มีการศึกษาตั้งแต่ระดับป. 4 จนถึงระดับปริญญาตรี อาชีพที่พบมีตั้งนักเรียน ทำงานกลางคืน ขับรถบรรทุก ใช้แรงงาน รันจ้างทั่วไป เป็นพนักงานบริษัทและโรงงาน ทำกิจการส่วนตัวและว่างงาน ส่วนใหญ่เป็นโสด มีรายได้และฐานะครอบครัวที่แตกต่างทั้งดี ปานกลางและยากจน ครึ่งหนึ่งของกลุ่มตัวอย่างมีพ่อแม่หย่าร้างหรีอพ่อแม่เสียชีวิต ส่วนใหญ่ไม่มีความใกล้ชิดสนิทสนมกับพ่อแม่และพี่น้อง หรือบุคคลที่อาศัยอยู่ร่วม สื่อสารในครอบครัวส่วนใหญ่เป็นแบบปล่อย อยู่อาศัยตั้งที่มีขอบเขตและสัดส่วนชัดเจนและ แบบไม่มีขอบเขตและสัดส่วนที่ชัดเจน เช่น สลัม แฟลต ชุมชนแออัด การรับประทานอาหารสมาชิกในครอบครัวส่วนใหญ่ต่างคนต่างกิน ก่อนเสพยาบ้าสุขภาพโดยรวมปกติหลังจากเสพแล้วเริ่มมีการเจ็บป่วยมากขึ้น ส่วนใหญ่คิดว่าตนเอง ปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สนในระดับพอสมควร กิจวัตรประจำวันพบว่าก่อนเสพยาบ้ามีเวลาส่วนใหญ่อยู่ที่ 1 .การเรียน 2.การทำงานช่วงกลางคืน 3. การขับขี่เดินทาง 4.การไปทำงานเช้าเย็นกลับและกลุ่มว่างงานไม่แน่นอนกิจวัตรที่ เปลี่ยนแปลงหลังเสพคือการพักผ่อน, การรับประทานอาหาร การเปิดรับสื่อมวลขนพบว่า โทรทัศน์คือสื่อมวลชนที่เปิดรับมากที่สุด รองลงมาคือหนังสือพิมพ์และวิทยุตามลำดับ ก่อนเสพโดยรวมมีความพึงพอใจกับชีวิตของตนหลังเสพจนติดแล้ว ทำให้เสียใจกับพฤติกรรมของตนที่ก่อความเดือดร้อน ทำให้พ่อแม่เสียใจ ผิดหวัง และเสียอนาคต เป้าหมายในชีวิตและการพัฒนาตนเอง โดยรวมมีความหวังและใฝ่ฝันแต่ไม่ได้มีการพัฒนาตนเองให้ความหวังเป็นจริงส่วนหนึ่งของอุปสรรคคือยาบ้า 2. ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเกิดพฤติกรรมการเสพยาบ้า ปัจจัยนำ ได้แก่ สภาพปัญหาครอบครัว ความเข้าใจ และความรู้สึกนิกคิดที่ผิดและการมีความรู้เกี่ยวกับยาบ้าน้อย ปัจจัยเอื้ออานวยได้แก่ สภาพการณ์ที่อยู่ใกล้กับยาบ้า การเข้าไปเกี่ยวข้องกับผู้เสพผู้ขายผู้ผลิตยาบ้าและการขาดความเชื่อถือศรัทธาต่อขบวนการปราบปรามยาบ้า ปัจจัยเสริม แรงได้แก่ปัจจัยเสริมแรงจากทั้งสื่อมวลชน สื่อบุคคลและสื่อเฉพาะกิจโดยมีทั้งแรงเสริมด้านบวกและลบ 3. พฤติกรรมการเสพยาบ้า ส่วนใหญ่เริ่มใช้ยาบ้าเมื่ออายุตํ่ากว่า 18 ปี และเคยใช้ยาเสพติดชนิดอื่น ๆ มาก่อนได้แก่ บุหรี่ สารระเหย กัญชา และเฮโรอีน จุดเริ่มต้นและการรู้จักกับยาบ้าแบ่งเป็นจากภายในบ้าน แถวบ้าน จากโรงเรียนและที่ทำงานทั้งนี้โดยอาศัยการเรียนรู้จากบุคคลที่เกี่ยวข้องกับยาบ้า การซื้อขายและที่มาของยาบ้ามาจาก 3 แหล่งคือ จากเพื่อน ผู้ขายรายย่อย และผู้ขายรายใหญ่ วิธีการเสพพบได้ 4 วิธี คือ การดูดควันระเหยพบมากที่สุด สูบ กิน และฉีด ปริมาณและความถี่ขึ้นกับวิธีการเสพ สถานที่เสพจะพยายามหาที่ปกปิดมิดชิดมากที่สุด การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นหลังเสพติดยาบ้า ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงด้านสุขภาพร่างกาย, ด้านพฤติกรรมสังคม,ด้านนิสัย อารมณ์และความประพฤติและด้านจิตประสาททั้งนี้จะมากน้อยขึ้นกับปริมาณและระยะเวลาที่เสพยาบ้าผ่านมา