มาตรการทางกฎหมายในการคุ้มครองแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางทะเลที่เป็นเกาะ : ศึกษาเฉพาะกรณีเกาะพีพี

Abstract

ปัญหาการทำลายทรัพยากรธรรมชาติและและสิ่งแวดล้อมในแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลที่เป็นเกาะ มีสาเหตุมาจากการประกอบกิจกรรมต่าง ๆ บนเกาะและในทะเล ซึ่งสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นได้แบ่งออกเป็น 2 พื้นที่ คือในพื้นที่เขตอนุรักษ์จะมีปัญหาคือการที่ภาครัฐไม่สามารถควบคุมการประกอบกิจกรรมการท่องเที่ยวได้ ส่วนพื้นที่นอกเขตอนุรักษ์จะมีปัญหาในการจัดการมากเนื่องจากว่าจะมีหน่วยงานหลายหน่วยงานเข้ามารับผิดชอบ อีกทั้งกฎหมายที่นำมาใช้ควบคุมการประกอบกิจกรรมต่าง ๆ เหล่านี้ก็ยังมีข้อบกพร่อง ทำให้มีปัญหาสิ่งแวดล้อมที่รุนแรงมาก ในงานวิจัยนี้จึงได้เสนอแนวทางในการแก้ปัญหาออกเป็น 2 พื้นที่ คือในพื้นที่เขตอนุรักษ์จะต้องนำระบบใบอนุญาตมาใช้ โดยการให้ผู้ที่เข้าไปประกอบธุรกิจท่องเที่ยวจะต้องเสนอแผนการจัดการต่อกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช ส่วนพื้นที่นอกเขตอนุรักษ์จะต้องมีการควบคุมสิ่งปลูกสร้างบนเกาะและควบคุมการประกอบกิจกรรมท่องเที่ยว ซึ่งกฎหมายที่มีอยู่ ในปัจจุบันที่นำมาใช้ควบคุมได้ คือ พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2535 พระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522 และพระราชบัญญัติการผังเมือง พ.ศ. 2518 อีกแนวทางหนึ่งคือ การออกกฎหมายเฉพาะขึ้นมาเพื่อคุ้มครองแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลที่เป็นเกาะ ซึ่งกฎหมายฉบับนี้จะต้องกำหนดให้มีการจัดตั้งคณะกรรมการขึ้นมาบริหารจัดการเกาะ โดยมีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นคณะกรรมการด้วย เพื่อให้สอดคล้องกับหลักการกระจายอำนาจ และกฎหมายฉบับนี้จะต้องให้กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา มีอำนาจในการกำหนดแนวทางในการอนุรักษ์และคุ้มครองเกาะด้วย นอกจากนี้จะต้องมีการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ตลอดจนการนำมาตรการทางสังคม เช่น การมีส่วนร่วมของประชาชน และมาตรการทางเศรษฐศาสตร์มา ใช้ในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของเกาะด้วย